LAND VAN HERLE

Wind waait boven parkeerplaatsen, slaat de hoek om van een lege straat. Bussen worden gewekt uit hun slaap met reizigers valt nog niet te praten. 

Snel wordt er opgeladen of afgeladen. Winkelmeisjes gaan naar hun kassa. Stadsgedreun komt nader en nader of er een trein over een brug davert. Voetgangers vallen in tochtgaten alsof iemand door een bedding waadt, politiewagens rijden in aller naam. Onder loofbomen ligt de promenade 

wie er gaat als slaapwandelaar, ziet niet hoe licht groeit op de daken, hoe donker het is in etalages.

Wind blows above parking plaks, turns the corner of an empty street. Buses rouses from their sleep  Passengers nare still recitent. Rapid loading or unloaded. Sales girls go to their cash register. City din come closer and closer like a train thundering over a bridge. Pedestrians wade through droughty places. Police cars patrol in the public interest. Under the broad-leaved lies the promenade, were the walker moves like a sleepwalker, oblivious to the light spreading on the rooftops and how the dark shop windows. 

Leo Herberghs

Boven Kunrade wordt het blauw vanavond. Wolken stapelen zich op elkaar. 

Geen geluid van de stad is hoorbaar. Holle wegen lopen over de landkaart. Hoeven en stilstaande paarden zijn op verre heuvels zichtbaar.

It is turning blue over Kunrade tonight. Clouds cumulate. The city is audible. Hollow roads traverse the map. Farms and motionless horses appear on distant hills.

Leo Herberghs

De stad heeft een eigen taal, stenen spreken hier, beton, metaal, stadslandschappen zijn het. Cirkels raken andere cirkels, lijnrechte straten hebben allemaal een naam. Wie weet waar hij woont en slaapt kan niet in deze stad verdwalen, terecht komen tussen schapen en paarden.

The city has its own language, stones speak here, concrete, metal, city landscapes. Circles touch other circles, straight lines have their own names. Whoever knows where he lives and sleeps cannot get loose his way in this city, ending up between sheep and horses.

Leo Herberghs